Ν. Εγγονόπουλος: Ποίηση 1948 - Προβληματισμοί

1. Πόσο πιστός στο πρόγραμμα του ευρωπαϊκού ποιητικού υπερρεαλισμού υπήρξε ο Εγγονόπουλος ως προς τη γεφύρωση ποίησης και πράξης;

2. Το ποίημα του Εγγονόπουλου «Ποίηση 1948» διαφέρει από τα υπόλοιπα ποιήματά του σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μη θεωρείται αντιπροσωπευτικό της υπερρεαλιστικής ποιητικής του. Παράλληλα όμως, είναι ένα από τα ποιήματα που αγάπησε περισσότερο το κοινό και η κριτική. Σε τι διαφέρει το συγκεκριμένο ποίημα από το υπόλοιπο έργο του και ποιοι  νομίζετε πως είναι οι λόγοι α) της διαφοροποίησής του αλλά και β) της αναγνωστικής του επιτυχίας;

3. Με ποια σημασία είναι δυνατό το ποίημα «Ποίηση 1948» να θεωρηθεί πολιτικό;

4. Σχολιάστε τους στίχους «σαν πάει κάτι … αγγελτηρίων θανάτου». Είναι δυνατό σε μια εποχή κατά την οποία ο ποιητής είτε δεν έχει τη διάθεση να γράψει, είτε έχει συνειδητοποιήσει πως η συγγραφή ποιημάτων είναι άσκοπη, να οδηγείται ασυνείδητα προς τη γραφή;

5. Ανάμεσα στο ποίημα του Εγγονόπουλου και στα ποιήματα του Γουίλφρεντ Όουεν και του Μπέρτολτ Μπρέχτ υπάρχουν αναλογίες ως προς τη θέση που εκφράζεται για τη σχέση της ποίησης με το σύγχρονο με τα ποιήματα ιστορικό περιβάλλον;

«Πάνω απ’ όλα δεν ασχολούμαι με την Ποίηση.

  Το θέμα μου είναι ο Πόλεμος, και το έλεος του Πολέμου.

  Η ποίηση είναι σε έλεος»

                                                         (Wilfred Owen)

Σ΄αυτούς που γεννήθηκαν αργότερα

Αληθινά, ζω σε σκοτεινούς καιρούς!

Η χωρίς δόλο λέξη είναι αποκοτιά.

Το αρυτίδωτο μέτωπο σημαίνει αναισθησία.

Ο άνθρωπος που γελά

απλώς δεν έχει μάθει ακόμη τα τρομερά νέα.

Τι είδους καιροί είναι αυτοί, όταν

μια συζήτηση γύρω απ’ τα δέντρα αποτελεί σχεδόν έγκλημα

γιατί υποδηλώνει την αποσιώπηση τόσων τρόμων;

Που ο άνθρωπος που ήρεμα διασχίζει το δρόμο

βρίσκεται ήδη ίσως πολύ μακριά από τους φίλους του

που έχουν ανάγκη.

                                                  (Bertolt Brecht)