Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Εθελοντισμός


Η έννοια:  πρόκειται για το κίνημα που έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του την εθελοντική προσφορά υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο μέσα από μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι οποίες παρεμβαίνουν με στόχο να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο και να διαμορφώσουν έναν καλύτερο κόσμο.

Μορφές εθελοντικής προσφοράς

1. Ανθρωπιστική δράση
  • Παροχή υλικών αγαθών ή χρημάτων για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών (π.χ. φυσικές καταστροφές).
  • Αποστολή ιατροφαρμακευτικού υλικού και παροχή ιατροφαρμακευτικής βοήθειας.
  • Αιμοδοσία, δωρεά οργάνων, συμμετοχή σε ομάδες διάσωσης.

2. Κοινωνική δράση
·         Προσφορά εθελοντικής εργασίας σε συλλόγους και ιδρύματα για την προστασία των παιδιών, την επανένταξη των ναρκομανών και αποφυλακισμένων, τη βοήθεια σε άτομα με ειδικές ανάγκες και σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
·         Παρεμβάσεις που αποβλέπουν στην ποιότητα ζωής (βελτίωση συγκοινωνιών, καθαριότητα πόλης, προστασία πεζών κ.α.)
·         Δραστηριοποίηση οργανώσεων για την προστασία των δικαιωμάτων του καταναλωτή.

3. Περιβαλλοντική δράση
  • Ανάληψη πρωτοβουλιών για την προστασία του περιβάλλοντος (προστασία χλωρίδας και πανίδας, καθαριότητα ακτών, ανακύκλωση απορριμάτων, εφαρμογές εναλλακτικών πηγών ενέργειας…).

Τα κίνητρα του εθελοντισμού

Η ανάπτυξη του κινήματος του εθελοντισμού οφείλεται στους παρακάτω λόγους:
  • Η διόγκωση των κοινωνικών προβλημάτων και η συνειδητοποίησή τους από την πλευρά του πολίτη.
  • Η δραματική παρουσίαση της ανθρώπινης δυστυχίας από τα ΜΜΕ.
  • Η αναζήτηση εμπειριών και η ανάγκη φυγής από τη ρηχότητα και την πεζότητα της καθημερινότητας.
  • Η συνειδητοποίηση του βαθύτερου νοήματος της ζωής μέσα από την ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και την εθελούσια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
  • Οι ενοχές των ευαίσθητων ατόμων μπροστά στην ανθρώπινη δυστυχία και το αίσθημα ευθύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης.
  • Η απογοήτευση από το σύγχρονο τρόπο ζωής (καταναλωτισμός, άγχος, ανταγωνιστικό πνεύμα, έλλειψη ανθρωπισμού…)
  • Οι τραυματικές προσωπικές εμπειρίες που ενισχύουν την ευαισθησία του ανθρώπου απέναντι σε αντίστοιχα προβλήματα.
Ιδιοτελή κίνητρα εθελοντισμού:
·         Προσωπική προβολή και επιδίωξη δημοσιότητας.
·         Τυχοδιωκτικές και καιροσκοπικές πρακτικές ως αποτέλεσμα της τηλεοπτικής εικόνας.

Η αναγκαιότητα της εθελοντικής προσφοράς στην εποχή μας

·                                                           Η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και η διεύρυνση του φάσματος των κοινωνικών προβλημάτων (οικολογικό πρόβλημα, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, ξενοφοβία, πόλεμοι, εγκληματικότητα…)
·                                                           Η πολυδιάστατη κρίση της εποχής μας – πολιτική αποξένωση, αλλοτρίωση των ανθρώπινων σχέσεων, φθορά της συλλογικότητας – που επιβάλλει ως απάντηση την ενεργοποίηση του πολίτη και την αλληλεγγύη.
·                                                           Η συνειδητοποίηση της αδυναμίας του κράτους και των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τα πολύπλοκα προβλήματα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
·                                                           Η υποχώρηση της αντίληψης ότι η επίλυση όλων των προβλημάτων είναι ευθύνη του κράτους, μιας αντίληψης που αποτελεί το αντικίνητρο της δραστηριοποίησης του πολίτη.
·                                                           Η κατανόηση ότι ο εθελοντισμός αποτελεί ένα ριζοσπαστικό τρόπο συμμετοχής στα κοινά και δημοκρατική αναγκαιότητα, εφόσον η ουσία της δημοκρατίας είναι η ενεργοποίηση του πολίτη ως καθημερινή στάση ζωής.


Η προσφορά του εθελοντισμού

1. Απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο
  • Συμβάλλει στη διάσωση ανθρώπων και στηρίζει τους δοκιμαζόμενους από καταστροφές και πολέμους.
  • Ανανεώνει την πίστη στον άνθρωπο και την ικανότητά του να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο.

2. Εξασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος και αναβαθμίζει την ποιότητα ζωής
  • Συντελεί στη διατήρηση της ποικιλίας του περιβάλλοντος, της οικολογικής ισορροπίας και της φυσικής ομορφιάς.
  • Διαμορφώνει οικολογική συνείδηση και επιλύει προβλήματα που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή των πολιτών (υγεία, συνθήκες διαβίωσης, καθαριότητα…).

3. Προασπίζει τα κοινωνικά δικαιώματα
  • Βελτιώνει τις συνθήκες ζωής, προωθεί τα δικαιώματα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων και αποτρέπει φαινόμενα εκμετάλλευσης της ανθρώπινης ύπαρξης.
  • Αποτελεί αναγκαίο συμπλήρωμα του κοινωνικού κράτους και ακρογωνιαίο λίθο της κοινωνικής συναίνεσης.

Διευρύνει την κοινωνική συνείδηση και τη δημοκρατία
  • Καλλιεργεί το πνεύμα συνεργασίας, την αλληλοκατανόηση και την αλληλεγγύη, αξίες που προάγουν την κοινωνική συνοχή.
  • Εκπαιδεύει τους νέους σε αξίες (συνεργασία, υπευθυνότητα, συλλογικότητα, αγωνιστικότητα) και αίρει τη νοοτροπία του «ωχαδελφισμού» και του ατομικισμού.
  • Ενισχύει τη δημοκρατία, εφόσον συντελεί στη διαμόρφωση μιας κοινωνίας ενεργών πολιτών και όχι παραιτημένων, παθητικών και εξαρτημένων υπάρξεων.


ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ:    Εθελοντισμός

Κείμενο 1:  Εθελοντισμός

§1. Στην αρχή ενός νέου αιώνα τεχνοκρατικού, με τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα, όπως αρρώστιες, υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ναρκωτικά, φτώχεια, να εκκρεμούν απειλητικά, η εθελοντική προσφορά θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην αντιμετώπισή τους, άρα καθίσταται αναγκαία. Η αναγνώριση, μάλιστα, μιας τέτοιας ανάγκης από διεθνείς οργανισμούς εδραιώνει το θετικό κλίμα για την επέκταση και την πιο στρατηγική χρήση των εθελοντικών συνεισφορών.


§2. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης που βαθαίνουν οι ανισότητες και οι αδικίες στον πλανήτη ανάμεσα σε αυτούς που έχουν και κατέχουν και σ' αυτούς που μπορούν απλώς να επιβιώνουν, αλλά και στους πολλούς αποκλεισμένους, φτωχούς και πεινασμένους ο εθελοντισμός ανοίγει τους νέους ορίζοντες, του αύριο. Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον η ανάπτυξη των εθελοντικών οργανώσεων σ' όλο τον κόσμο μάς δίνει ελπίδες για ανθρωπινότερες κοινωνίες. Η ανάπτυξη ενός μεγάλου δικτύου αλληλεγγύης και κοινωνικής συνοχής σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο ανοίγει νέους ορίζοντες στην ατομική και συλλογική ευθύνη για ένα καλύτερο μέλλον.

§3. Είναι αλήθεια ότι το κράτος δεν είναι δυνατόν να τα κάνει όλα. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να αναπληρώσει τα κενά του σύγχρονου τρόπου ζωής, τον δρόμο που έχει πάρει η οικογένεια, την ανυπαρξία της παλιάς γειτονιάς στην οποία λειτουργούσαν όλοι εν δυνάμει ως εθελοντές στα προβλήματα της ζωής. Όλη αυτή η σύγχρονη απομόνωση ίσως περισσότερο από ποτέ έχει ανάγκη την εθελοντική προσφορά. Από την προσφορά σε είδος ως την προσφορά σε υπηρεσίες η εθελοντική δράση σε αρκετές περιπτώσεις μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα αντί να παράσχει βοήθεια. Υπάρχει μια τάση σήμερα να φανούμε ότι προσφέρουμε. Και η προσφορά όμως χρειάζεται οργάνωση για να είναι αποτελεσματική. Δεν μπορεί, π.χ., να αναπτύσσονται ομάδες πρωτοβουλίας που συγκεντρώνουν βοήθεια για τη Γιουγκοσλαβία και να στέλνουν βαφές μαλλιών... Οι ελάσσονες πρωτοβουλίες λοιπόν πρέπει να εντάσσονται στις ενέργειες οργανώσεων που η εμπειρία τους είναι σίγουρα απαραίτητη για την οργάνωση αποστολών βοήθειας.

§4. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι δώρον άδωρον να σώζει κανείς πέντε-δέκα παιδάκια όταν ξέρει ότι οι αιτίες που δημιουργούν τους λιμούς ή την τεράστια αυτή ανισότητα δεν μπορεί να λυθούν παρά με μια γενναία πολιτική απόφαση. Η εξέλιξη ωστόσο της παγκόσμιας ιστορίας δεν έχει δικαιώσει αυτή την άποψη. Έτσι σήμερα πιστεύουμε ότι το να σώσεις έστω και ένα παιδί είναι μια ικανοποίηση άμεσα χειροπιαστή που καμία πολύβουη διαδήλωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει. Έστω και μία ανθρώπινη ζωή να σωθεί είναι μια ξεχωριστή νίκη.

§5. Οι παραδοσιακοί πολιτικοί και τα κόμματα έχασαν τη μάχη απέναντι στον ατομοκεντρισμό αλλά το εθελοντικό κίνημα, αυτό το νέο που γεννιέται από τη δεκαετία του '80, είναι το πρώτο ρήγμα κατά του ατομικισμού. Η ιδέα της συλλογικότητας επιστρέφει από έναν άλλο δρόμο μαζί με την ιδέα της κοινωνικής δράσης. Και επιστρέφουν με έναν λόγο και μια απήχηση πολύ πιο ευρεία από αυτή που είχε η παραδοσιακή πολιτική. Ο εθελοντισμός πράγματι είναι μια μορφή πολιτικής δράσης. Εφόσον πολιτική δράση σημαίνει συμμετοχή στα κοινά, τότε σίγουρα ο εθελοντισμός αποτελεί σε όλα του τα επίπεδα μια υπεύθυνη πολιτική πράξη και μια συνειδητή συνεισφορά του πολίτη στο κοινωνικό σύνολο. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνάμε ότι στον βαθμό που η πολιτική ορίζεται ως λειτούργημα εμπεριέχει αυτονόητα τον εθελοντισμό. Ο εθελοντισμός επίσης είναι η αντίρροπη τάση στην ατομοκεντρική αντίληψη της εποχής. Γι' αυτό και αντιμετωπίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, δυσκολίες που ταυτόχρονα τον δυναμώνουν. Όταν η αλληλεγγύη γίνεται τρόπος ζωής, η προσφορά λειτουργεί ως αντίρροπη δύναμη στον ατομοκεντρισμό και στην εγωπάθεια δημιουργώντας τον πολιτισμό της προσφοράς. Όσο η κοινωνική πραγματικότητα αλλάζει διαρκώς, όχι αμβλύνοντας ανισότητες αλλά πολλές φορές διευρύνοντας το φάσμα των κοινωνικών προβλημάτων, ο «εθελοντισμός» θεωρείται ένας ριζοσπαστικός τρόπος συμμετοχής στα κοινά. Τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα λοιπόν αλλά και κάποιες παγιωμένες ή και έκτακτες ανάγκες της κοινωνίας... μας οδήγησαν στους εθελοντές. Σε ένα ανθρώπινο κίνημα που μοιάζει η απαρχή ενός σύνθετου φαινομένου που ήδη έχει φθάσει πολύ πιο μακριά από τη φιλανθρωπία της ελεημοσύνης...

§6. Οι εθελοντές λοιπόν δεν είναι θαυματοποιοί αλλά ούτε και αιθεροβάμονες για να πιστεύουν ότι θα πάψουν οι κοινωνικές ανισότητες, ότι δεν θα ξαναγίνουν πόλεμοι, ότι η πολιτεία θα μπορεί να καλύψει σε απόλυτο βαθμό τις ανάγκες κοινωνικής φροντίδας. Έτσι επιχειρούν μια παρέμβαση- μικρή ή μεγάλη, δεν έχει σημασία- με στόχο να κάνουν τον κόσμο λίγο καλύτερο... Σήμερα που εφευρέθηκε ένας νέος όρος: ο ανθρωπιστικός πόλεμος... Σήμερα που ακόμη και οι στρατιωτικές συμμαχίες δημιούργησαν ειδικές δυνάμεις ανθρωπιστικής παρέμβασης σε περιπτώσεις φυσικών ή τεχνολογικών καταστροφών!
(Κείμενο δημοσιευμένο στον ημερήσιο τύπο)  

Θέματα προς επεξεργασία

1. Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 90 – 110 λέξεις.
2. α. Να καταγράψετε τη δομή και τον τρόπο ανάπτυξης της 3ης παραγράφου.
     β. Να δηλώσετε το ρόλο των σημείων στίξης στην 6η παράγραφο (παύλες, αποσιωπητικά (2) άνω κάτω τελεία, θαυμαστικό)                                                                       
3. α. Να εντοπίσετε τον τρόπο και τα μέσα πειθούς της 3ης  παραγράφου.
     β. Ποια είναι η συλλογιστική πορεία της 2ης παραγράφου; Να αιτιολογήσετε την απάντησή σας.                                                                        
4. Να αναπτύξετε σε μια παράγραφο 90 – 100 λέξεων την άποψη του συγγραφέα: «Το εθελοντικό κίνημα είναι το πρώτο ρήγμα κατά του ατομικισμού» (§5).                                                                       
  5. Το κείμενο αποτελεί μια επιφυλλίδα. Να γράψετε και να εντοπίσετε 3 γνωρίσματα αυτού του κειμενικού είδους στο παραπάνω κείμενο.                                                                          
6. α. Να δώσετε από ένα συνώνυμο για τις παρακάτω λέξεις:
        εκκρεμούν (§1),   καθίσταται (§1), απομόνωση (§3), υποκαταστήσει (§4),     ριζοσπαστικός (§5)                                                                       
     β. Να δώσετε από ένα αντώνυμο για τις παρακάτω λέξεις:
        διεθνείς (§1), συνοχής (§2), ελάσσονες (§3), αντίρροπη (§5),
   αιθεροβάμονες (§6)
7. Το σχολείο σας συμμετέχει σε εκδήλωση που διοργανώνει η τοπική αυτοδιοίκηση και άλλοι κοινωνικοί φορείς με θέμα: «Το πνεύμα του εθελοντισμού σήμερα». Ως εκπρόσωπος του 15/μελους του σχολείου σας να αναπτύξετε σε μια ομιλίας σας (600 λέξεων) τις απόψεις σας σχετικά με τη συμβολή του εθελοντισμού στο σύγχρονο κόσμο και το ρόλο του σχολείου στην καλλιέργεια του εθελοντικού πνεύματος.
                                                                              


Κείμενο 2:     Δωρεά οργάνων

            Δυστυχώς, αν δεν συμβεί το κακό στο στενό μας κύκλο, δύσκολα συνειδητοποιούμε πόσο υποφέρουν χιλιάδες άγνωστοι συνάνθρωποί μας οι οποίοι χτυπιούνται καθημερινά από βαρύτατες ασθένειες. Σε αυτήν ακριβώς τη δυσάρεστη διαπίστωση με οδήγησε τελευταία το γεγονός ότι ένας φοιτητής μου είχε την ατυχία να πάθει μια σπανιότατη μορφή σπειραματονεφρίτιδας και να απολέσει τη λειτουργία των νεφρών του. Με αφορμή αυτό το περιστατικό και τις πληροφορίες που ενδιαφέρθηκα να συλλέξω για τις προοπτικές όσων βρίσκονται σε γραμμή αναμονής για μεταμόσχευση, βρέθηκα μπροστά σε ένα παράδοξο. Αυτό συνίσταται στο ότι, ενώ στη χώρα μας κάθε Σαββατοκύριακο πεθαίνουν πολλοί άνθρωποι από τροχαία ατυχήματα και θα έπρεπε να έχουμε υπερπροσφορά οργάνων για μεταμόσχευση, εντούτοις αντιμετωπίζουμε μεγάλη έλλειψη. Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί οι πολίτες δε δωρίζουν τα όργανά τους σε περίπτωση ξαφνικού θανάτου τους και ποια πολιτική θα πρέπει να υιοθετηθεί προκειμένου να αποκατασταθεί κάποια ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.
            Η απροθυμία των πολιτών να γίνουν δωρητές οργάνων μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Πολλοί ίσως αναστέλλονται γιατί θεωρούν ότι σε περίπτωση θανάτου τους το σώμα τους πρέπει να ταφεί ολόκληρο και όχι διαμελισμένο. Πιθανώς αυτή η πεποίθηση να πηγάζει από την ερμηνεία κάποιας παραγράφου της Αγίας Γραφής. Αλλά, αν στα χρόνια που έζησε ο Χριστός ήταν γνωστές οι τεχνικές της μεταμόσχευσης, είμαι βέβαιος ότι και ο ίδιος θα γινόταν δωρητής γιατί, κάνοντας πράξη τη διδασκαλία του, μέσα από το θάνατό του θα έδινε την ευκαιρία σε άλλους να ζήσουν. Άρα, ως προς αυτούς, η απροθυμία προέρχεται από έλλειψη σωστής ενημέρωσης και η Εκκλησία μας θα μπορούσε να πρωτοστατήσει ώστε η δωρεά οργάνων μεταξύ των πιστών να αναδειχθεί η ύψιστη εκδήλωση αλληλεγγύης από τον ένα άνθρωπο στον άλλον.
            Άλλοι πάλι είναι πιθανόν να θέλουν μεν να γίνουν δωρητές οργάνων, αλλά να αποθαρρύνονται γιατί θεωρού ότι, αν αποκαλύψουν τη βούλησή τους, θα αυξηθεί ο κίνδυνος για τη ζωή τους. Οι φόβοι όσων σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο, αν και είναι υπερβολικοί, δεν είναι παράλογοι, αφού η εκ των προτέρων γνώση τρίτων ότι είναι δωρητές οργάνων μπορεί, κάτω από κάποιες συνθήκες, να αυξήσει πράγματι τον κίνδυνο για τη ζωή τους. Για να δούμε γιατί συμβαίνει αυτό, ας υποθέσουμε ότι ένας πολίτης τραυματίζεται σοβαρά σε ένα τροχαίο ατύχημα και μπαίνει σε μια φάση φυσικής ύπαρξης όπου οι θεράποντες γιατροί του αδυνατούν να αποφανθούν με πλήρη βεβαιότητα αν θα πεθάνει ή θα ζήσει. Τότε, εν όψει αυτής της αβεβαιότητας και του γεγονότος ότι στη γραμμή της αναμονής για μεταμοσχεύσεις περιμένουν πολλοί οι οποίοι θα μπορούσαν να σωθούν, μπαίνει το εξής ερώτημα: Μήπως, αν οι γιατροί γνωρίζουν ότι είναι δωρητές οργάνων, επηρεαστούν από τα ανθρωπιστικά τους αισθήματα και δεν εξαντλήσουν τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να τον σώσουν; Επειδή ακριβώς ο πολίτης δε μπορεί να γνωρίζει πώς θα συμπεριφερθούν οι γιατροί απέναντί του αν βρεθεί στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου, είναι εύλογο να μην αποκαλύπτει τη βούλησή του να γίνει δωρητής οργάνων προκειμένου να προφυλαχθεί.
            Στην ίδια με την πιο πάνω κατηγορία υπάγονται επίσης οι πολίτες οι οποίοι σκέφτονται μεν περισσότερο κυνικά, αλλά με όμοιο αποτέλεσμα. Αυτοί υποπτεύονται ότι, αν δηλώσουν δωρητές οργάνων, τότε αυξάνουν τον κίνδυνο για τη ζωή τους, αφού έτσι βάζουν τους εαυτούς τους στο στόχαστρο εκείνων που θα είχαν συμφέρον να επισπεύσουν το θάνατό τους ώστε να εκμεταλλευτούν τα όργανά τους. Προφανώς, αν, όπως συχνά πυκνά αναφέρεται στον Τύπο, υπάρχουν οργανωμένες συμμορίες οι οποίες ασχολούνται με το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων, ο φόβος αυτός είναι δυνητικά υπαρκτός και συμβάλλει στην απροθυμία των πολιτών να γίνουν δωρητές.
            Για τους πολίτες οι οποίοι δε γίνονται δωρητές είτε λόγω ασυμμετρίας στην πληροφόρηση για το πώς θα συμπεριφερθούν οι γιατροί την κρίσιμη στιγμή είτε γιατί υποπτεύονται ότι κάτι μπορεί να τους συμβεί από προμελετημένες και έκνομες ενέργειες οργανωμένων συμφερόντων, η πολιτεία δε μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Θα τολμούσα μάλιστα να διακινδυνεύσω την άποψη ότι, και να μπορούσε να κάνει κάτι, δεν πρέπει να το επιχειρήσει γιατί δε θα γίνει πιστευτή, αφού στερείται της αναγκαίας αξιοπιστίας σε πολλά υποδεέστερης σημασίας θέματα. Κατά συνέπεια, η αύξηση στην προσφορά οργάνων από αυτούς τους πολίτες πρέπει να αναμένεται ότι θα είναι βραδεία και θα συμβαδίσει με τη γενική άνοδο του πολιτισμού.
            Τέλος, αλλά όχι τελευταία, είναι μια μεγάλη κατηγορία πολιτών οι οποίοι δε γίνονται δωρητές είτε από απλή αμέλεια είτε από ψευδαίσθηση ότι το αναπάντεχο του θανάτου δε μπορεί να συμβεί στους ίδιους είτε από αδυναμία να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι κάποιο από τα όργανά τους θα συνεχίζει να ζει πέρα και έξω από τα όρια του σώματός τους είτε από παρόμοιους λόγους. Αυτοί θα μπορούσαν να παρακινηθούν να γίνουν δωρητές μέσα από εκπαίδευση και παροχή άλλων κινήτρων. Πλην όμως οι διαδικασίες αυτές αποφέρουν αποτελέσματα σε μακρό χρονικό διάστημα και εν τω μεταξύ η υπερβάλλουσα ζήτηση για μοσχεύματα χειροτερεύει. Το ζητούμενο επομένως είναι να προδιαγραφούν κάποιες πολιτικές ταχύτερης απόδοσης.

                                                                     Γ. Μπήτρος, από την εφημερίδα Το Βήμα

Θέματα προς επεξεργασία  
1.      Να γράψετε την περίληψη του κειμένου σε 100 λέξεις.
2.      Να εξετάσετε το κείμενο ως προς τη συνοχή μεταξύ των παραγράφων του.
3.      Να καταγράψετε τους τρόπους ανάπτυξης της 3ης παραγράφου καθώς και τα δομικά της μέρη.
4.      Να αποδελτιώσετε το επιχείρημα του συγγραφέα στη 2η παράγραφο και να το αξιολογήσετε.
5.      Να ανασκευάσετε το επιχείρημα της 4ης παραγράφου με ένα παραγωγικής ή επαγωγικής συλλογιστικής πορείας αντεπιχείρημα.
6.      «Αυτοί θα μπορούσαν να παρακινηθούν να γίνουν δωρητές μέσα από την εκπαίδευση και παροχή άλλων κινήτρων» (§ 6): να αναπτύξετε την παραπάνω άποψη σε μια παράγραφο 100 λέξεων.
7.      Να δώσετε από ένα συνώνυμο για τις παρακάτω λέξεις:
αναστέλλονται, υπάγονται, κυνικά, ασυμμετρίας, υπερβάλλουσα. 
8.  Υποθέστε ότι στο σχολείο σας λαμβάνει χώρα μια ημερίδα με θέμα τον εθελοντισμό. Ως εκπρόσωπος της μαθητικής κοινότητας καλείστε να εκφωνήσετε ένα λόγο (600 λέξεων)  με τον οποίο να αναφέρεστε στη σημασία του θεσμού της δωρεάς οργάνων στο πλαίσιο της εθελοντικής κοινωνικής και ανθρωπιστικής προσφοράς και στους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε η πολιτεία να ενθαρρύνει τους πολίτες ώστε να γίνουν δωρητές οργάνων σώματος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου